Zoals velen weten, snoeken=zoeken, nu zoeken Henk en ik altijd naar nieuwe stekken vanaf de kant en dan heb je soms succes maar vaak vang je dan weinig vis of blank je zelfs. Vanuit de boot spelen we het echter meestal op safe en pakken we bekende stekken. We vissen niet vaak vanuit een boot, de boot wordt gehuurd, dat kost geld, en als iets geld kost wil je toch wel resultaat zien?! Zoeken hadden we tot nu toe dan ook niet echt gedaan vanuit de boot. Nu heb ik het geluk dat ik de omgeving van De Mariahoeve erg goed ken, omdat ik een dorp verder op heb gewoond en mijn ouders er al jaren een boot hebben liggen. De meren, poelen, kanalen, vaarten en sloten zijn dus niet echt onbekend voor mij. Gevist heb ik er echter nog weinig. Daarnaast hebben we tegenwoordig Google Maps en zo kan ik vooraf makkelijk uitrekenen of bepaalde potentiële stekken bevaarbaar zouden zijn. De Marcraft heeft een topsnelheid van ongeveer 11 km/uur met 2 man en alle zooi die je meeneemt. Op de meeste wateren geldt een maximumsnelheid van 9 km/uur dus heb ik met deze snelheden rekening gehouden.
Zo ben ik op een route en stek gekomen waarbij we ongeveer 1 uur zonder te vissen zouden gaan varen, 1 a 1,5 uur vissen, waarbij we vooral afstand wilden overbruggen en alleen "echte" hotspots zouden uitvissen. Met een visdag van 12 uur houden we na 5 uur heen en terug + 1 uur reserve nog 6 uur over om de stek uit te vissen. Dit lijkt mij voldoende en dit wordt dan ook ons doel vandaag. Van de stek zelf kennen wij geen vangstmeldingen. Of er wordt niks of weinig gevangen of het is nog niet echt bekend. Deze visdag zal misschien uitsluitsel geven, al moet je natuurlijk nooit uitgaan van één visdag.
Als we ons iets later dan gepland melden bij de Mariahoeve zien we dat Barry de boot gelukkig al klaar aan het maken is en na het inladen van de boot kunnen we meteen vertrekken. Na een 45 minuten varen hebben we beide zoiets van laten we gewoon, maar gaan vissen en worden de hengels uitgegooid, we houden de snelheid er wel een beetje in dus we kiezen voor pluggen die mooi stabiel lopen. Als we bij de eerste vaart aan komen hou ik de dieptemeter goed in de gaten om te zien aan welke kant van de vaart de meeste hobbels en kuilen heeft, dit blijkt niet echt veel uit te maken en daarom kiezen we er voor om vooral op de oever te letten. Bij onderbrekingen, bijvoorbeeld een uitlaat van een gemaal of een steiger , kiezen we die kant van de vaart. Na een klein half uurtje zie ik mijn steunhengel langzaam buigen, ik heb waarschijnlijk wat vuil geraakt, draai het gas dicht en pak de hengel. JA roept Henk?! Nee vuil roep ik, nee ja vis roept Henk. Altijd handig als je vismaat en jij dezelfde taal spreken. De hengels worden ingedraaid en Henk drilt en landt de vis. Een mooi gekleurde puntgave 70-er heeft een nieuw aasje van Henk gegrepen. De vis is mooi winterdik en mag na op de foto gezet te zijn weer terug.
We trollen de rest van de vaart uit totdat we een echte hotspot zien, een sluisje! We draaien richting de sluis, de punt is nog geen eens ter hoogte van de sluisdeuren en Henk pakt zijn tweede vis van de dag, weer op het zelfde aasje dus die is nu echt goedgekeurd. Ook deze vis mag op de foto. We besluiten even terug te gaan, de sluis opnieuw in te varen, de vaart er achter een stuk te bevissen en dan weer om te draaien. De vaart levert echter geen vis voor ons op en ook bij het sluisje blijft het stil. Tijd om verder te gaan.
Niet heel veel later zien we gelukkig al weer een tweede hotspot, een mooie brug, het water is aan beide zijden een stuk breder dus de versmaling zorgt sowieso dat trekkende vis allemaal langs de brug moeten en de brug zelf en de directe omgeving is een walhalla van schuilplekken voor onze groenjas. Wachtsteigers, aanvaarbeveiligingen en brugpeilers, stuk voor stuk plekken om rustig uit de stroming verdekt op een visje te wachten die passeert. We zijn amper met de neus van de boot onder de brug en je raad het al, vast! Henk geeft een paar flinke rukken maar het aasje blijft op z’n plek. Daarom varen we maar terug en als we de plek voorbij zijn trekken we plug zonder veel moeite als nog los. Omdat we de brug wel goed willen kunnen bevissen besluiten we een 50 m terug te varen en ondertussen de pluggen weer overboord te gooien zodat we op volle oorlogssterkte onder de brug door varen. Dit keer lopen geen pluggen vast en als de pluggen bijna onder de brug door zijn gaat de ratel af van mijn hengel, vis! Helaas lost de vis vrij snel na enkele beuken. Ons gevoel en de glimp van de vis die we hebben gezien zegt een 80-er en dat is dan wel weer jammer.
De ochtend is echter halverwege en we zien ons einddoel al in zicht. We moeten alleen nog een, in onze ogen, saai stuk trollen. We verwachten hier ook weinig van en zijn dan ook een beetje verbaasd als Henk vrij snel vis nummer 3 pakt, weer op de nieuwe groene plug! Als ik thuis ben bestel ik er denk ik ook maar een! Ook deze vis gaat op de foto en mag dan weer zwemmen. Niet veel later bereiken we de eerste hotspot van de stek van de dag. Hoopvol trollen we deze helemaal uit, echter meer actie dan een vastloper en een gevangen stuk touw waarbij de haak in vele van de duizenden vezels vervelend vast zit hebben we niet.
Op naar hotspot nummer twee van de stek. Hier trollen we ook een rondje en net op het moment dat we elkaar aankijken is dit wel wat? Knalt er een vis op mijn plug. Deze vis geeft ook nog een leuke sport ! Tijdens de dril zien we dat het een volle vis is en we schatten ongeveer 90 cm, uit eindelijk ben ik altijd benieuwd hoe dicht ik er bij zat. Het blijft altijd lastig om vissen tijdens de dril te schatten, toch doe ik (men?) het automatisch. De plug zit overdwars in de bek en omdat beide haken aan beide zijden dicht bij de kieuwen zitten is een kieuwgreep niet veilig. De nek is te breed om de vis goed te kunnen pakken en aangezien deze vis mooi vet is wil je wel goed grip hebben in de nek om het gewicht te kunnen tillen. We hebben een schepnet, maar ik heb sinds een tijdje ook een kevlar handschoen en ondanks dat ik het gevoel bij de kieuwgreep minder vind, gebruik ik deze graag in dit soort situaties. Ik onthaak de vis direct en leg haar op de meet plank. Met 88 cm is het de grootste vis van de dag.
We trollen de hotspot verder uit maar het blijft stil, hotspot nummer drie ligt er direct naast en we trollen daarom rustig verder, al snel blijkt dat deze hotspot niet zo mooi is al gedacht, het is er echter erg ondiep. We doen snel een rondje maar besluiten daarom hotspot nummer twee nog maar eens helemaal uit te vissen. Hier hadden we immers een mooie vis. Maar helaas blijft het tijdens het extra rondje stil en gaan we op weg naar hotspot 4, de hengels worden ingedraaid en het gas open gedraaid. Enkele minuten later zijn we bij hotspot 5, dit lijkt ons echt een super mooie stek maar vis kunnen we er helaas niet vinden, voor ons begint de tijd ondertussen te dringen, we moeten immers ook nog een heel stuk terug. We besluiten nog een deel iets verder op te bevissen maar hoe mooi het er ook uit ziet aanbeten weten we niet te ontlokken.
We besluiten daarom maar via de zelfde route terug te varen. Warempel vangen dan vrij snel weer een vis, Henk vangt zijn 4e vis van de dag. Ongeveer op dezelfde plek als zijn vorige vis, een plekje om te onthouden dus. We varen snel weer verder omdat ik vroeg thuis moet zijn. Bij de brug doen we een keer een extra rondje maar helaas geen actie. Iets veder is het wel raak, Henk vangt zijn 5e vis van de dag! Het lijkt er op dat hij zijn revenge neemt van de vorige keer, al vinden wij beiden dat als we samen trollen we alle vissen samen vangen. Wat ons wel opvalt is dat alle vissen tot nu toe puntgaaf zijn zonder beschadigingen. De hengeldruk is blijkbaar erg laag in deze regio.
Bij een van de aanlegsteigers in de vaart krijgt Henk een behoorlijke aanbeet, weer op de nieuwe groene plug! De vis blijft hangen en al snel zien we een behoorlijke dikke vis. Ik haal alle hengels binnen en Henk drilt de vis naar de boot. De vis is mooi van formaat en ook behoorlijk dik, deze dame is zo te zien paairijp. Na het onthaken leggen wij haar op de meeplank en we lezen 94 cm af, Henk heeft vandaag niet alleen de meeste, maar ook de grootste vis. Na een paar foto’s zetten we haar rustig terug en met een paar krachtige slagen zwemt ze de diepte weer in. We besluiten nog een klein stukje door te trollen en dan te stoppen, de laatste km varen we volgas terug. Onze dag is geslaagd, al is de uitkomst iets anders dan verwacht. De volgende keer gaan we meer aandacht aan de vaarten besteden. Daar valt vast meer te halen. 6 van de 7 snoeken kwamen van de heen en terugweg, waar we op zich weinig tijd en aandacht hebben gestoken. De stek leek ons “op papier” mooi maar in de praktijk bleek het dus tegen te vallen. Vandaar dat we er nooit wat over horen denk ik.
Vincent
