De dag begon goed, en binnen korte tijd hadden we al 4 snoeken te pakken. Het waren geen monsters, maar toch. Na deze 4 snoeken werd het rustig, en de snoeken kwamen nog met mate langs. Het was hard werken voor een visje, en de boot was door de harde wind moeilijk te houden. Het gevolg hiervan was dat we 2x snoer in de schroef kregen, en we meerdere keren in het riet belanden. Als we een dorpje binnen kwamen was het gewoon genieten van de rust, en het feit dat we mekaar beter verstaan konden. Met die wind in de oren, is het moeilijk praten.
Op de terugweg kreeg ik een aanbeet die lomp was, en omdat we de wind in de rug hadden , was deze snoek gauw ver weg. Het viel niet mee om een vis te drillen, en achteruit te varen. Het water sloeg met bakken tegelijk achter in de boot, naar binnen. Toen de vis eenmaal in de buurt was, konden we ons het riet in laten waaien. Hier bleek dat de vis zichzelf gelost had, en zichzelf aan zijn zijkant opnieuw gehaakt had. Het schepnet werd snel gepakt, want zo'n mooie vette vis wil je niet verspelen. Toen ze in het net lag bleek het net bijna niet uit het water te tillen, man man, wat was ze zwaar. Het gevolg hiervan was dat ze weer uit het net wist te springen. De adrenaline gierde door het lichaam, maar gelukkig wisten we haar opnieuw in het net te krijgen, en samen tilden we het net binnenboord. Ze bleek 114 cm te zijn, en super zwaar, whow, wat een schoonheid.
De dag werd afgesloten met 10 gevangen snoeken, en 4 verspeelde vissen. Een nette eindstand, in deze omstandigheden.
Praatje bij het plaatje.
114 cm en super zwaar.